توضیحات
گل گاو زبان برای درمان بیماری های قلبی
گل گاو زبان مفید برای دیابت و قندخون
نام محصول:گل گاو زبان
طبیعت: گرم و تر
خواص:
این گیاه سرشار از آنتی اکسیدان، فلاونوئید، آنتو سیانین، اسید گاما لینولئیک، کولین، ویتامین های B، ویتامین C منیزیم، کلسیم، آهن و پتاسیم می باشد.
برای بهره بردن از خواص درمانی این گیاه گل ها و برگ های گل گاو زبان را خشک می کنند و از آن برای تهیه چای و دمنوش و عرق گل گاو زبان استفاده می کنند.
زنان یائسه که دچار نوسانات خلقی هستند می توانن به جای استفاده از داروهای هورمونی از مکمل های گل گاوزبان استفاده کنند.
دمنوش گل گاو زبان تقویت کننده اعصاب و روان و حواس پنجگانه، و نشاط آور است واختلال حواس را درمان می کند.
دمنوش گل گاو زبان به همراه کمی لیمو عمانی، عسل برای درمان سرماخوردگی، تنگی نفس و گلودرد، مفید است.
این دمنوش سرفه های فصل سرما را درمان می کند و به صورت مرهمی قوی عمل خواهد کرد.
برای امراض سوداوی، وسواس و خفقان بهتر است از گل گاو زبان استفاده کنید.
برگ تازه گل گاو زبان جوش های چرکین دهان اطفال، برفک، سستی بیخ دندان را درمان می کند و برای رفع حرارت دهان موثر است.
یکی از خواص گل گاو زبان ضد سرطان بودن آن است.گل گاو زبان دارای منیزیم بوده و از سرطان پیشگیری می کند.
سرطان های مختلف مثل پروستات، پستان و کبد می توانند با مصرف گل گاوزبان درمان شوند.
گل گاو زبان به دلیل دارا بودن «آلکوالویید» می تواند ضد حساسیت، ضد روماتیسم و ضد التهاب باشد.
ریختن برگ های تازه گل گاو زبان در سالاد ، و خیساندن گل های تازه این گیاه در آب و مخلوط آن با آب لیمو و شکربرای روزهای گرم بسیار نشاط انگیز و خنک کننده است.
عُصاره برگ گل گاوزبان ، ترکیبی نرم کننده برای پوست خشک و برطرف نمودن خارش های پوستی است .
افشرده برگ گل گاوزبان با مقدار مساوی آب برای خشکی و یا خارش پوست و درمان جوش های عصبی روی پوست مفید است و آن را می توان روی جوش ها مالید.
گل گاوزبان راه درمانی برای فولیکولیتیس است که در آن فولیکول های موی تان در اثر عفونت ملتهب می شوند و آسیب می بینند، و مو دچار ریزش می شود.
آنتی اکسیدان های موجود در گل گاوزبان سبب بهبود گردش خون می شود و فشار خون بالا را درمان می کند.
دمنوش گل گاو زبان می تواند به کاهش قند خون در افراد مبتلا به دیابت کمک کند.
مصرف گل گاو زبان سبب پیشگیری از سکته و حمله قلبی و ناراحتی های سیستم قلبی و عروقی می شود.
گل گاوزبان دارای مقدار بسیار زیادی پتاسیم و کلسیم است که بسیار ادرار آور هستند و موجب از بین بردن عفونت ها به دنبال افزایش دفعات ادرار شده و عفونت دستگاه ادرای را درمان می کند.
مضرات:
مصرف این گیاه بیش از یک ماه به طور مداوم مسمومیت کبدی را به همراه دارد.
زیاده روی در مصرف گل گاو زبان به علت وجود آلکالوئید سبب افزایش ابتلا به سرطان کبد می شود.
گل گاوزبان فشارخون را افزایش می دهد و مبتلایان به فشارخون بالا باید گل گاوزبان را درکنار لیمو ترش مصرف کنند تا اثر افزایش فشار خون را تا حدی کاهش دهند.
همچنین، افراد تنومند و پرخون که خشم یا اندوه پنهان دارند در هنگام افزایش فشارخون نباید گل گاوزبان را خودسرانه مصرف کنند زیرا جوشانده گل گاو زبان در چنین افرادی گاه ممکن است بسیار خطرناک باشد و بحران شدید فشارخون ایجاد کند.
طرز مصرف:
برای استفاده از این گیاه، مقداری گل گاو زبان(دو تا پنج مثقال) را با نیم لیتر آب جوش، همانند چای روی حرارت غیر مستقیم بخار کتری یا سماور بگذارید و اجازه دهید 10 دقیقه دم بکشد و پس از دم کشیدن، ده دقیقه بماند و بعد آن را میل کنید. تنها می توانید 2 گرم گل گاو زبان را به صورت دمنوش تهیه کرده و سه بار در روز مصرف کنید.
محل نگهداری:
برای نگه داری گیاهان خشک شده باید از ظروف شیشه ای رنگی یا چینی دردار استفاده کرد. ظروف باید تمیز و خشک باشند و در آن ها محکم باشد تا از کپک زدن آن ها جلوگیری شود.
در صورتی که ظروف شیشه ای رنگی نباشند، بهتر است آن ها را در کمدهای تاریک قرار داد. تاریخ خشک کردن گیاهان را باید با برچسب روی ظرف نگه داری آن ها یادداشت نمود؛ چون گیاهان خشک شده در شرایط مناسب بین 12 تا 18 ماه قابل مصرف هستند.
