حرز امام جواد علیه السلام

مصونیت از آراز ❤️ داستان حرز امام جواد علیه السلام

داستان حرز

مصونیت از آزار و داستان حرز

استعمال داستان حرز برای مصونیت از آزار شیاطین و جنّیان و نوشتن یا املا کردن حرز برای شفای ،بیماران نزد صوفیان نیز متداول بوده است

چنانکه ابوسعید ابوالخیر یک رباعی سروده و بر آن شرحهایی به نام «حورائیه» نوشته شده .است این رباعی حرزی بوده که ابوسعید

برای شفای استاد خود که در بستر افتاده بوده، املا کرده است. ابن عربی نیز حرزی را به سليمان بن داود نبی نسبت داده است.

با این حال حرز در فرهنگ شیعی از فرهنگ سایر مسلمانان متداولتر است. وجود انبوهی از حرزها و عوذه ها و دعاهای حفظ،

شرف الشمس

که در کتب بوده ادعیه و حدیث امامیه ثبت شده، شاهد این مدعاست

داستان حرز ها از نظر کوتاهی و بلندی با هم تفاوت دارند. برخی، مانند حرزی به نام حرز خدیجه»، از چند کلمه تجاوز نمیکنند

اما برخی مرکب از چند سطر و بعضی نیز چون حرز منسوب به امام سجاد و حرز منسوب به امام صادق لا مفصل و طولانی اند.

برخی حرزها آیاتی از قرآن،اند مانند آیة الکرسی و آیه «وَ ان یکاد این آیات را «آیات» «الحرز» خوانده اند زیرا از رسول خدا منقول است که

هر کس ۳۳ آیه از قرآن را در شبی بخواند، در آن شب دزد یا درنده ای به وی آسیب نمیرساند و خود و خانوادهاش و اموالش تا صبح در امان و عافیت خواهند

بود امام جعفر صادق نیز آیاتی از قرآن را حرز فرزندش موسی قرار داده بود و آن حضرت نیز آنها را میخواند و خود را بدان تعویذ می کرد.

اما آیاتی هستند که در حرزها تکرار شدند که این آیات عبارتند از توبه سوره ۳۴، آیه ۲

یاسین سوره سوره ۳۶، آیه ۹ اعراف سوره و ۴۶. توبه، سوره ۹، آیه ۱۲۹. سبع سوره ۷، آیه ۱۱۹ بقره سوره ۲، آیه ۱۸

اسراء ۱۷، آیه ۴۵ سوره نهم، آیه ۱۲۹. نحل، سوره ۱۶، آیه ۱۰۸ جاثیه سوره ۴۵، آیه ۲۳ کهف سوره ۱۸، آیه ۵۷

بقره سوره ۲، آیه ۱۳۷ کهف سوره ۱۸، آیه ۳۹ ـ مومنون سوره ۲۳ آیه ۹۷ و ۹۸ . مجادله سوره ،۵۸ ایه ۲۱

یوسف سوره ۱۲، آیه ۶۴ . آل عمران سوره ۳، ، ايه ۱۸ ـ قصص سوره ،۲۸، آیه ۳۵ – طه سوره ۲۰، آیه ۴۶

هود، سوره ۱۱، آیه ۸۸ آل عمران سوره ۳، آیه ۱۲۶ ـ انبیاء سوره ۲۱، آیه ۶۹ و ۷۰ . طه سوره ۲۰، آیه ۱۰۸ – یوسف سوره ،۱۲ ، آیه ۵۴

حشر از آیه لو انزلنا هذا القرآن على جبل تا آخر سوره . مریم سوره ۱۹، آیه ۱۸ شماری از حرزها نیز اذکار متداول در میان مسلمانان اند

از قبیل تهلیل و تسبيح و تحميد. ما شاء الله و حوقله ، لاحول ولاقوه الا بالله العلى العظيم الله الرحمن الرحيم.

شماری از جملات نیز در بسیاری از حرزها تکرار شده اند که نشان میدهد این تعابیر در تاثیر حرز و در حفظ الهی قرار گرفتن موثر و مفید و کلیدی هستند

این جملات عبارتند از الهی کل ما انعمت على من نعمه قل لک عندنا شکری وكلما ابتليت ببليه قل لك عندنا صبری الی آخر)

(ادرء بک في نحراعدائى). (اخسئو فيها ولاتكلمون ) (اللهم احرسنا بعينك التي لاتنام و اکنفنا برکن الذي لايرام)

(ستر النبوه الذى استتربه الانبياء الجبرئيل عن يميني و اسرافيل عن شمالی و ميكائيل عن شمالي و اسرافيل عن ورائى.)

و تعابير جبرئيل عن يميني و ميكائيل عن یساری و اسرافيل امامي لااله الا انت سبحانک انی کنت الظالمين.

يا آهيا شراهيا آذونی آل شداى من شر ما اخاف و احذر و اللهم انى اصبحت

فى حماك التي لا استباح و ذمتك الذى لا تخفر و جوارك الذي لايضام ، ما من دابه الا هو آخذ بناصيتها

حرزهایی هم که مستقیماً از قرآن اقتباس نشده اند، غالباً دارای مدلولی روشن و همسو با قرآن و حاوی مضامین بلند توحیدی

و مشتمل بر توکل برخدا و تکیه بر قدرت لایزال الهی و پرهیز از پناه جستن به شیاطین و جنّیان و ارواح اند.

افزون بر آنچه گفته شد، در احادیث کارهایی نیز حرز معرفی شده است، از جمله همراه داشتن تربت امام حسین به ویژه در سفر

تدهین با روغن درخت بان همراه داشتن عصایی از درخت بادام تلخ در سفر، حک کردن برخی اذکار بر نگین انگشتری در دست کردن

شرف الشمس

خاتم عقیق و به همراه داشتن انگشتری با نگین عقیق زرد.

نامدارترین حرزها عبارت اند از حرز ابی دَجانه انصاری برای دفع جن و سحر. این حرز که راویان اهل سنت آن را نقل کرده اند

در سده های اخیر به مجموعههای حدیثی شیعه نیز راه یافته است حرز یمانی ، مشهور به دعای

سیفی یکی از حرزهای منسوب به علی بن ابی طالب است. این حرز که از آن با عنوان «دعای یمانی» هم یاد شده اسانید و متون متفاوت روایت شده است.

بر این حرز، که نام آن همواره بر زبان ایرانیان به ویژه شاعران فارسیگو جاری بوده است، شرحهایی هم نگاشته اند

در این شرحها شارحان درباره مقدمات و آداب به کار بستن دعای مزبور و سند و متن آن سخن گفته اند. «رُقْعَةُ الجيب» نیز حرزی منسوب به امام علی بن موسی الرضا است،

که چون کنیزک حمید بن قحطبه به هنگام شستن جامه امام آن را در جیب وی یافته، به این نام خوانده شده است.

داستان حرز دیگری هم با همین عنوان به امام رضا علیه السلام منسوب است.

به همراه داشتن حرز ،جواد منسوب به امام محمدتقی ، نیز در میان شیعیان و ایرانیان چندان متداول بوده که حرز جواد کسی بودن»

و « حرز امام جواد خود کردن به معنای پیوسته با او بودن و همیشه کسی را همراه خود کردن مَثَل شده است.

در کتب ادعیه و حدیث درباره این حرز که گویند نخستین بار امام آن را برای مامون عباسی نوشته حکایت شگفت انگیزی نقل شده است.

محمد بن حسنعلی شوشتری ، یکی از عالمان سده دوازدهم و نواده عبدالله بن حسین تستری، نیز رساله ای به نام آداب حرز الجواد برای شاه سلطان حسین صفوی نوشته است.

4/5 - (1 امتیاز) لطفا امتیاز دهید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *